مستند دانستنیها سه شنبه 1 ارديبهشت 1394برچسب:, :: 16:27 :: نويسنده : danieleh
نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایراناز ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از نیروی هوایی ارتش ایران)
نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران یکی ازنیروهای چهارگانه ارتش جمهوری اسلامی ایران است که مسئولیت حفاظت از مرزهای هوایی و پشتیبانی نیروهای رزمی دیگر اجا را دارد. پس از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ نام این نیرو به صورت فعلی تغییر پیدا کرد. سرتیپ خلبان حسن شاهصفی، از شهریور ۱۳۸۷ تاکنون، فرماندهی نیروی هوایی را بر عهده داشتهاست. نیروی هوایی ایران طبق آخرین تخمینها در سال ۲۰۱۳ هفتمین نیروی هوایی جهان از لحاظ تعداد هواپیماهای سوخت رسان و ترابری (۱۱۹ فروند) است.[۱] محتویاتتاریخچه نیروی هوایینوشتار اصلی: نیروی هوایی شاهنشاهی ایران
نیروی هوایی در سال ۱۳۰۳ و به کوشش نخست وزیر وقت، رضاخان سردارسپه بنیانگذاری شد. در خرداد ۱۳۰۳ حکم عمومی قشون تحت شمار ۲۲۲ برای تأسیس نیروی هوایی صادر گردید و سرهنگ احمد نخجوان به ریاست آن برگزیده شد. پایگاههای هوایینوشتار اصلی: پایگاههای شکاری نیروی هوایی ارتش
ایران هماکنون ۱۲ پایگاه هوایی نظامی دارد. از این شمار، ۱۱ پایگاه هوایی در زمان سلطنت محمدرضا پهلوی و بیشتر به کمک آمریکا ساختهشدند.[۲]
در سال ۱۳۸۶ (۲۰۰۷ میلادی) ارتش جمهوری اسلامی ایران اعلام کرد که نخستین پایگاه نظامی خود پس از انقلاب ۱۳۵۷ را، در نزدیکی شهر بیرجند، مرکز استان خراسان جنوبی در شرق ایران افتتاح کردهاست.[۲] گردان پهپاددر ۱۰ اسفند ۱۳۹۳ اعلام شد گردانهای پهپاد در پایگاههای نیروی هوایی ایران تشکیل شد. نخستین دوره خلبانان پهپاد در درون کشور و به صورت آکادمیک آموزش دیدند.[۳] به گفته فرمانده پهپاد نیروی هوایی، از پهپاد در ماموریتهای شناسایی، مراقبت، نشان دادن صحنه جنگ به صورت آنلاین، جمعآوری اطلاعات، پروازهای رزمی، جنگ الکترونیک، فریب دشمن، ماموریتهای انتحاری، شکاری رهگیر، آموزشی و پشتیبانی فرماندهی میتوان بهره برد و در تمامی ماموریتهایی که میخواهند نیروی انسانی به صورت مستقیم درگیر نشود از پهپاد به عنوان مکمل پروازهای جنگندهها استفاده میشود. دانشگاه نیروی هواییدانشگاه علوم و فنون هوایی شهید ستاری یا به اختصار «دانشگاه هوایی» دانشجویان داوطلب را در رشتههای زیر آموزش میدهد:
«دانشگاه هوایی شهید ستاری» در منطقه مهرآباد جنوبی، خیابان دانشگاه هوایی واقع است. عملیاتهانیروی هوایی ایران در سالهای پس از انقلاب در جریان آزادسازی کردستان از اشغال احزاب تجزیه طلب، جنگ عراق علیه ایران، مقابله با نیروهای طالبان و همچنین عقب راندن کشتیهای اکتشافی جمهوری آذربایجان از میادین نفتی مورد مناقشه در دریای خزر و دستگیری ریگی حضور فعال داشت. عملیات اچ-۳نوشتار اصلی: عملیات اچ-۳
این عملیات که از آن بعنوان بی نظیرترین عملیات در تاریخ جنگهای هوایی جهان یاد میشود در تاریخ (۱۵ فروردین ۱۳۶۰) با هدف حمله به پایگاه هوایی اچ ۳ در نزدیکی مرز اردن انجام گرفت. در این عملیات بیش از ۴۸ هواپیمای عراقی که بیشتر آنها بمب افکنهای روسی بودند از بین رفتند. عملیات اوسیراکعملیات شمشیر سوزان (حمله به اوسیراک) یا عملیات اوسیراک یکی از تاثیرگذارترین و سرنوشت سازترین عملیاتها در جهت کاهش زمان جنگ ایران و عراق میباشد که توسط نیروی هوایی ایران در تاریخ ۸ مهر ۱۳۵۹ (۳۰ سپتامبر ۱۹۸۰) سازماندهی و اجرا شدهاست. در طی این عملیات جنگندههای اف-۴ ایران با نفوذ به عمق خاک عراق تاسیسات اتمی اوسیراک را که در شرف تکمیل و دریافت سوخت بود بمباران کردند. سه ماه بعد دومین حمله به این تاسیسات توسط نیروهای هوایی اسرائیل انجام شد که این بمباران به انهدام کامل نیروگاه انجامید. توان رزمیتعداد پرسنل نیروی هوایی ارتش حدود ۵۲ هزار نفر و نیروی هوایی سپاه پاسداران حدود ۵ هزار نفر است. هواپیماهای فعال در نیروی هوایی ارتش و سپاه پاسداران هم بر اساس آمار غیر رسمی شامل این موارد است:[۴]
هواپیماهای پناهنده نیروی هوایی عراقدر جریان جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۱ بیش از ۲۰۰ هواپیمای نیروی هوایی عراق نابود شدند و بمبهای هدایت لیزری نیروهای ائتلاف پناهگاههای هواپیماهای عراقی را نابود کرد. پس از آن حدود نیمی از نیروی هوایی باقیمانده عراق برای جلوگیری از نابودی به ایران گریختند. دلیل این کار به درستی مشخص نیست اما در هر صورت بسیاری از جنگندهها و هواپیماهای تدارکاتی نیروی هوایی عراق از مرز ایران گذشته و به کشور همسایه پناهنده شدند. تعداد این هواپیماها بر اساس یک برآورد ۱۲۲ تا ۱۳۷ فروند و بر اساس برآورد دیگری ۱۱۵ تا ۱۴۰ فروند بوده است. مقامات عراق در سال ۲۰۰۰ مدعی بودند که بیش از ۱۰۰ هواپیمای نظامی و ۳۳ هواپیمای غیرنظامی آنها به ایران رفتهاند اما ایرانیها تعداد آنها را کمتر میدانند.[۹]
کتابشناسیمهمترین کتب منتشر شده درباره نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به شرح ذیل است:[۱۱]
نگارخانهجستارهای وابسته
پانویس
منابع
پیوند به بیرون
بوئینگ ایاچ-۶۴ آپاچیاز ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
ایاچ-۶۴ آپاچی (به انگلیسی: AH-64 Apache) محصول بوئینگ یک بالگرد تهاجمی چهار پره و دو موتوره با ارابه فرود چرخ زیر دم و یک کابین برای دو خدمهاست. آپاچی بعنوان مدل ۷۷ توسط شرکت بالگردسازی هیوز و در قالب برنامه بالگردهای تهاجمی پیشرفته ارتش ایالات متحده آمریکا و جهت جایگزینی هلیکوپتر ایاچ-۱ کبرا طراحی شد. آپاچی که نخستین بار در تاریخ ۳۰ سپتامبر ۱۹۷۵ به پرواز درآمد دارای یک حسگر نصب شده در دماغه بالگرد است که نقش جستجو برای یافتن اهداف و سیستمهای دید در شب را ایفا میکند. تسلیحات آپاچی شامل یک توپ ۳۰ میلیمتری (۱٫۲ اینچی) ام۲۰۳ که بین دو چرخ فرود اصلی در زیر بدنه جلویی بالگرد نصب شدهاست به همراه معمولا ترکیبی از موشکهای ضد زره ایجیام-۱۱۴ هلفایر و غلاف راکتهای هیدرا ۷۰ است که روی ۴ غلاف تسلیحات روی بالهای بالگرد نصب میشوند. ایاچ-۶۴ دارای چندین سیستم پروازی پشتیبان برای بالا بردن احتمال دوام در نبرد میباشد و افزایش احتمال زنده ماندن خدمه در سقوط اولویت بالایی دارد. ارتش آمریکا در سال ۱۹۷۶، ایاچ-۶۴ را به بل وایایاچ-۶۳ ترجیح داد و با قرارداد پیشتولید دو بالگرد دیگر به شرکت هیوز پاداش داد. در سال ۱۹۸۲، ارتش مجوز تولید آپاچی را صادر کرد. شرکت مکدانل داگلاس پس از خرید شرکت هیوز از شرکت سوما در سال ۱۹۸۴ تولید این بالگرد را ادامه داد. اولین بالگرد آیاچ-۶۴دی آپاچی لانگبو (نمونه تقویت شده آپاچی اصلی) در ماه مارس ۱۹۹۷ به ارتش آمریکا تحویل داده شد. تولید این بالگرد توسط بخش دفاعی، فضایی و امنیتی بوئینگ ادامه یافته است. تاکنون بیش از ۱۰۰۰ فروند ایاچ-۶۴ تولید شده است. ارتش ایالات متحده کاربر اصلی ایاچ-۶۴ است. این بالگرد در حالیکه تبدیل به بالگرد تهاجمی اصلی چندین کشور مانند یونان، ژاپن، اسرائیل، هلند و سنگاپور شده است، تولید تحت مجوز آن بهعنوان آگوستاوستلند آپاچی در بریتانیا هم انجام میشود. ایاچ-۶۴های آمریکایی در مناقشاتی در پاناما، خلیج فارس، کوزوو، افغانستان و عراق شرکت داشتهاند. اسرائیل هم از آپاچیهای خود در مناقشات لبنان و نوار غزه استفاده وسیعی کرده است.
تولید[ویرایش]بالگرد تهاجمی پیشرفته[ویرایش]نوشتار اصلی: بالگرد تهاجمی پیشرفته
در پی لغو تولید بالگرد تهاجمی ایاچ-۵۶ شِیِن در سال ۱۹۷۲ به نفع پروژههای نیروی هوایی ایالات متحده و تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا مانند هواپیماهای تهاجمی ای-۱۰ تاندربولت ۲ و هریر، و با توجه به این که توافقنامه کی وست در سال ۱۹۴۸ نیروی زمینی را از در اختیار داشتن هواپیما منع کرده بود. این نیرو در پی یک هواگرد جهت ایفای نقش تهاجمی ضدزره بود که تحت فرماندهی خودش (نه نیروی هوایی) باشد و قدرت آتش، برد عملیاتی و کارایی بالاتری از هلیکوپتر کبرا داشته باشد.[۲][۳] کاربران[ویرایش]
مشخصات فنی[ویرایش]اطلاعات از گروه خبررسانی جینز[۴] مشخصات عمومی
کارایی
جنگافزار
دستگاههای الکترونیکی
بل ۲۱۴از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
بل ۲۱۴ (به انگلیسی: Bell 214) یک بالگرد چندمنظوره و دو موتورهٔ سایز متوسط با پروانهٔ دوپره از خانواده یواچ-۱ ایروکوای است که بر اساس بدنه پروازی بالگرد بل-۲۰۵ و با استفاده از یک موتور پرقدرتتر ساخته شده و نخستین پیشنمونه آن در سال ۱۹۷۰ میلادی به پرواز در آمد. در مدل اولیه این بالگرد که با نام «مدل ۲۱۴ HueyPlus» معرفی شده بود موتور استاندارد ۱۴۰۰ اسب بخاری T-53-L13 با یک موتور ۱۹۰۰ اسب بخاری لیکومینگ T53-L-702 جایگزین شده، بدنه پروازی تقویت شده و پروانه اصلی و پروانه دم آن از «مدل ۳۰۹ کینگکبرا» دیگر مدل تازه خانواده یواچ-۱ اقتباس شده بود. این تغییرات باعث شده بود تا بل-۲۱۴ قدرت بارگیری بیشتر، سرعت بهتر و صدای کمتری داشته باشد.
تاریخچه[ویرایش]پیشرفت طرح بل-۲۱۴ از سال ۱۹۷۲ با سفارش ارتش شاهنشاهی ایران سرعت گرفت. در این سال ایران که به دنبال یک هلیکوپتر مناسب برای شرایط اقلیمی مرتفع و گرم بود یک فروند بل-۲۱۴ را دریافت کرد و بعد از طی مراحل بررسی قرار شد صدها فروند از این هلیکوپتر به همراه دویست فروند از هلیکوپتر تهاجمی همخانواده ایاچ-۱ کبرا برای ارتش ایران ساخته شوند. در سال ۱۹۷۲ قراردادی ۵۰۰ میلیون دلاری برای ۲۸۷ فروند از این هلیکوپتر به امضا رسید. سفارش ایران به قدری بزرگ بود که یک شعبه جدید برای تولید مدل سفارشی ایران تاسیس شد. شرکت بل همچنین کارخانهای را در اصفهان تاسیس کرد تا حدود ۴۰۰ فروند از این هلیکوپتر و مدل بزرگتر و دوموتوره آن بل-۲۱۴ استی (۵۰ فروند بل-۲۴آ و ۳۵۰ فروند بل-۲۱۴ استی) در آن ساخته شوند. از سال ۱۹۷۲ کار بر روی طراحی یک مدل مطابق با نیازهای ایران آغاز شد. در این مدل که بل-۲۱۴ آ نام داشت یک موتور بازهم پرقدرتتر نصب شده بود. بل-۲۱۴ با موتور لیکومینگ التیسی۴بی-۸ (۲۹۳۰ اسب بخار) و پروانه ارتقایافتهٔ خود توانایی حمل میزان بار بیشتر و عملکرد بهتری در آبهوای گرم و ارتفاعات بالا داشت. هوای گرم و ارتفاع بالا از سطح دریا دشوارترین شرایط اقلیمی برای پرواز هلیکوپترهاست و این وضعیت جغرافیایی در ایران زیاد دیده میشود. اولین مدل بل-۲۴آ در سال ۱۹۷۴ به پرواز درآمد. اولین فروند از مدل تولیدی بل-۲۱۴ در ۲۶ آوریل ۱۹۷۵ در اختیار ارتش ایران قرار گرفت و سه روز بعد سرلشکر منوچهر خسروداد فرمانده هوانیروز ایران و کلم ای بیلی خلبان آزمایشگر ارشد شرکت بل پنج رکورد جدید را با آن به ثبت رساندند. هلیکوپتر آنها در ۱ دقیقه و ۵۸ ثانیه به ارتفاع ۳ هزار متری رسید، پس از ۵ دقیقه و ۱۳ ثانیه در ارتفاع ۶ هزار متر از سطح دریا قرار گرفت، در ۱۵ دقیقه و ۵ ثانیه از ۹ هزار متر عبور کرد، ۳۰ ثانیه در ارتفاع ۹۰۱۰ متری دوام آورد و بیشترین ارتفاعی که توانست لمس کند ۹۰۷۰ متر بود. مدل بعدی تولیدی بل-۲۱۴ برای ایران یک مدل مخصوص برای عملیات جستجو و نجات با نام بل-۲۱۴ سی بود. در مجموع ۲۹۳ فروند از مدل بل-۲۱۴آ و ۳۹ فروند از مدل بل-۲۴سی تا هنگام انقلاب اسلامی به ایران تحویل داده شده. شرکت بل اقدام به تولید یک مدل غیرنظامی با نام بل-۲۱۴بی نیز کرد. هرچند این مدل چندان موفق نبود و فقط حدود ۷۰ فروند از آن ساخته شد. بالگردهای بل-۲۱۴بی در کشورهای امارات متحده عربی، ایالات متحده آمریکا، استرالیا، کاناادا، نروژ و سنگاپور فعال هستند. کاربران[ویرایش]کاربران فعلی[ویرایش]
کاربران سابق[ویرایش]
منابع[ویرایش]آخرین مطالب پيوندها تبادل لینک هوشمند برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان مستند و آدرس idanieleh.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد. ♣ نويسندگان |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|